สานอาศรม สานความรู้ สู่ชุมชน ๔

สานอาศรม สานความรู้ สู่ชุมชน ๔

อาศรมวงศ์สนิทชีวิตทางเลือกที่ไม่ ใช่เป้าหมายแต่เป็น เพียงหนทาง สายใหม่ ท่ามกลางความฟอนเฟะของสังคมแดกด่วน ความเร่งรีบ การแข่งขัน การแก่งแย่งช่วงชิงชีวิตที่ เรียบง่ายของผู้คนในชนบทมาเป็นความทัน- -สมัยด้วยตึกรามบ้านช่องที่ใหญ่โต อาหารที่ถูก ผลิตขึ้นด้วยสารเคมี พื้นที่ป่าที่เป็นแหล่งอุดม- -สมบูรณ์ถูกตัดถูกโค่น ต้นแล้วต้นเล่า ชีวิตเล็กๆ ในป่าน้อยใหญ่ถูกเบียดเบียน	"ชีวิตของมนุษย์ จะอยู่รอด ท่ามกลางอารยธรรมอัน ผุกร่อนนี้ ได้อย่างไร ?"
โดยไม่เห็นคุณค่าของการดำรงอยู่ เพื่อมวลมนุษยชาติ และสรรพสิ่ง มนุษย์บางกลุ่มบางจำพวก เสพสุขอยู่บนการสูญเสียเลือดเนื้อ และจิตวิญญาณ หายนภัย ของวัฒนธรรมบริโภคนิยมกำลังกลืนกิน จิตวิญญาณของมนุษย์ และ ธรรมชาติขณะที่มองการ พัฒนาของประเทศ ฉันได้เห็นพี่น้องหลายคนที่มีร่างกาย เลือดเนื้อ และความรู้สึกนึกคิด มีจิตใจเหมือนข้าพเจ้า ได้สูญเสียบ้านเรือนจากการสร้างเขื่อนที่พวกเขาไม่ต้องการ หมู่บ้านเหลือแต่ผู้เฒ่าผู้แก่กับเด็ก หนุ่มสาวจำต้องเร่ร่อนมาขายแรงงาน และมีชีวิตอยู่ในสลัมที่รอการถูกไล่รื้อบน
	ท้องถนนเต็มไปด้วยผู้คนที่ตกงานมีคนบางกลุ่มซึ่งเป็นคน แปลกหน้าผูกเน็คไทเป็นตัวแทนของคนสมัยใหม่ บงการชีวิตผู้คนส่วนใหญ่ของประเทศ กำหนดกฎเกณฑ์ ทางสังคมเป็นนายเหนือชีวิต การเอารัดเอาเปรียบ ทุกวิถี-ทาง โครงการต่างๆ สนับสนุนวิถีชีวิตแบบวัตถุนิยมเพียง เพื่อคนไม่กี่กลุ่มในสังคมมันผลุดขึ้นราวกับดอกเห็ด อย่างที่ ไม่เคยประสบพบเจอในหลายศตวรรษที่ผ่านมา ศูนย์วิจัย นิวเคลียรก็เป็นหนึ่งในนั้นมันเกิดขึ้นที่ องครักษ์ใกล้ๆ ชุมชนของพวกเราชาวอาศรมวงศ์สนิทวิถีชีวิตที่งดงาม ถูกเบียดให้ตกขอบด้วยความทันสมัยปนเปรอกันทางวัตถุ จะเห็นได้ว่าความรุนแรงเกิดขึ้นทุกอณูของสังคมโดย เฉพาะวิกฤตที่เกิดขึ้นกับสถาบันครอบครัวซึ่งน่าจะเป็น
สถาบันที่บ่มเพาะ ดูแลให้ความปลอดภัยแก่ทุกชี วิต แต่ทุกวันนี้เรามักพบเห็นหัวข้อข่าวตามหน้าหนังสือ พิมพ์มากมาย ว่ามีกรณีที่พ่อ ข่มขืนลูก แม่ทำร้ายลูกในไส้ ของตนเอง พ่อแม่บางคนกลายเป็นฆาตรกรอย่างเลือดเย็น สังคมเช่นนี้หรือที่เราท่านต้องการ ฉันมาหยุดลงที่ ลมหายใจเข้า ลม--หายใจออก อีกครั้ง แล้วเพ่ง พิจารณา ถึง ชีวิตมนุษย์ มิใช่สิ้นซึ่งความหวังการปฏิวัติเป็นสิ่งที่ท้าทาย และไม่ยอมจำนนต่อวัฒนธรรมบริโภคนิยมที่มองร่างกาย เลือดเนื้อ จิตวิญญาณของมนุษย์ และสิ่งแวดล้อมเป็น เพียงสินค้า
หายนภัยของวัฒนธรรม บริโภคนิยม กำลังกลืนกิน จิตวิญญาณ ของมนุษย์ และธรรมชาติ	ลมหายใจของฉันวันนี้ยังมีลมหายใจของเธอ ดำรงอยู่ ขอบคุณในความเอื้ออารีชีวิตที่ได้สัมผัสกับ ไอดิน ในฤดูฝน บ้านธรรมชาติซึ่งเป็นแหล่งพักพิง ของนก มด หนู แมลง และต้นไม้ มีเพื่อนผองน้องพี่ชีวิตเล็กๆ ที่ งดงาม
อิสรภาพที่ได้ด้วยการค้นหารอคอยอย่างใช้ ความคิด ชีวิตน้อยใหญ่ในอาศรมฯ แห่งนี้สมัครใจที่จะทดลองใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย รักที่ จะใช้ แรงงาน พึ่งตนเองหุงหาอาหารที่ได้รับการปรุงจากธรรมชาติ ยามเช้าสัมผัสกับละอองหญ้า และกลิ่น ดินที่คลุกเคล้ากันไปแสงอาทิตย์ที่ยังเป็นแสงสว่างทางปัญญาของมนุษย์ วิถีชีวิตที่อยู่ด้วยการพึ่งตนอง การอยู่ในโลกแห่งความจริง ชุมชนแห่งนี้ไม่ใช่ชุมชนที่ดีที่สุด " อะไรเล่าจะเป็นทางรอด ในท่ามกลาง อารยธรรม อันผุกร่อนนี้ ?" ร่วมแสดงความคิดเห็นร่วมแลกเปลี่ยนด้วยการส่งบทความกวี เสียงเพลงมาเล่าสู่กันฟังบ้างฉันกัลยาณมิตร ด้วยจิตที่น้อมคารวะ พ. น้ำริน